جرعه جرعه جآن

سلام آقا؛

همین! 

فقط سلام...

خیلی با حضّارِ درونم کلنجار رفتم تا بفهمم چطور باید اینقدر با احتیاط زندگی کرد که هیچ اشتباهی نداشته باشه تا تاوان اون اشتباه، نشه امتحان برای دیگران!

«گیج و ویج درونم» میگه: خب وقتی کارکرد اول خلقت بنابر "امتحان شدن" چیده شده، توی این دنیای پیچیده که طیف وسیعی از افراد رو در برمی گیره، مگه میشه امتحانات الهی رو پیچوند؟! 

ولی «عاقلِ درونم» گفت :" تو که نمی خوای امتحانات الهی رو بپیچونی، فقط می خوای تاوان اشتباهاتت نشه امتحان دیگران، پس باید سعی کنی تا اشتباه نکنی! "

.

.

.

من چرا در این زمینه اینقدر استرس دارم؟ آیا شما هم؟

همیشه بودند افرادی که می پرسیدند: " حوصله ات سر نمی ره؟ "

 و من یواشکی، ناشیانه نقاب لبخند می زدم به چهره و می گفتم: "نه، عادت کردم!" بعد دلم در حالی که لب ورچیده بود و کز کرده بود پستوی درونم، نجوا می کرد تا کی دروغ؟!

و من می دونستم هیچ ...ی به «تنهایی» عادت نمی کنه، چون خودم هم عادت نکرده بودم، فقط با چشم انتظاری کشدن برای اومدن بچه بعدی خانواده، هر سالی رو به سال دیگه می رسوندم!

فکر کنم با همین امید تا الان افتان و خیزان خودم رو رسوندم وگرنه عادت در کار نبود! به هر حال اگر کسی بود که دو بار می زدیم تو سرِ هم، یه بارش هم می خندیدیم، این همه خو نمی گرفتم به نبودنش...

بدبخت نسل بعدی!

پ.ن: هه!

سه عالمه برا هم دیگه دعا کنیم.

خواهش...

باشه؟

مگه میشه این همه وقت بگذره و تو هنوز حرفی برای گفتن نداشته باشی؟

.

.

.

آه

میگم «نیاز نداشتن به کسی» به معنی «دوست نداشتنش » هم هست؟

مثلاً اینکه خدا گفته «إِنْ یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ وَ یَأْتِ بِخَلْقٍ جَدیدٍ»

اگر خداوند بخواد ما رو میبره و خلایق جدیدی میاره.

توی چندتا آیه اومده این مفهوم، ولی هربار با یک صفت خدا همراه شده، یک بار با صفت غنی و حکیم، یک بار با صفت صاحب رحمت بودن و یک بار با صفت قدرت داشتن و ...

خلاصه اونجایی که میگه خدا بی نیازه هروقت بخواد کن فیکون می‌کنه مارو ؛( 

آدم دلش یه جوری رنجور میشه، 

نمیشه؟

پ.ن : بعضی روزا، صبح تا چشم وا می‌کنم، یه جمله، یه شعر یا مثل اینبار یه آیه، بدون اینکه همون موقع بهش فکر کرده باشم توی مغزم هی ورجه وورجه می‌کنه. این بار هم این آیه بود!

میگن ارزش هر دل به غم و غصه هاشه. 
مثلا ارزش دلی که غصه ی ماشین نداشته اش رو می خوره، قدر همون ماشینه!

غصه هامونو متعالی کنیم تا ارزش دل هامون بالا بره :)