روزی دریا خواهم شد...
امروز یه تصمیم سخت و مهم گرفتم... همـــهٔ انرژیم تحلیل رفت.
مثل بچه‌ای که مامانش بهش میگه اگر این عروسک رو بدی به من، یه بزرگتر بهت میدم بعداً...
+ پر از اشک بود و پر از حالِ بد... و بعدش پر از رهایی... حس رهایی...
| ۱۴ فروردین ۱۴۰۲_ ۹ و ۳ دقیقهٔ شب|
بچه ای که بفهمه در قبال یه گذشت، می تونه پرواز کنه و به اوج بره، دیگه بچه نیست.
بزرگ شدن، بها داره.
ولی شیرین و لذت بخشه.
با خودم فک می کنم که چه تصمیمی ممکنه بوده باشه... حدس هایی به ذهنم میرسه، تصمیم گیری گاهی خیلی سخته به خصوص اگر گذر زمان این بین مهم باشه
خیلی قشنگه این حس
خیلی قشنگه این تجربه
اگه روی تلخی‌اش زوم کنی بستگی‌اش رو نمیچشی و امتیاز این مرحله رو از دست میدیا
:`)
