دل تنها دارایی آدمه،
دله، گوسفند که نیست.
آدم نمی‌تونه بی‌هوا به هرکی ببنددش.
گوسفند رو به یه چوب هم ببندی علف‌های دورش رو می‌خوره، به اینکه به چی بسته شده هم کاری نداره؛
ولی دل نه، از اون کسی که بهش بسته می‌شه همراهی می‌خواد، سنخیت می‌خواد، کفّیت می‌خواد...
«دل رو به هرکی که پیش آید نبند [حتی به زور]، تا واقعاً خوش نیامده.». نمی‌تونم بیشتر توضیحش بدم، اگر نفهمیدی یه دور دیگه بخون.
|۲ دی ۱۴۰۲| ساعت ۱۱ و ۲۶ دقیقه شب|
- شنبه ۲ دی ۰۲
