جرعه جرعه جآن

و جوانکی دیدم دیلاق، انگشت به ما هو انگشت در سوراخ بینی، به غایت فرز می گرداند و در کنجِ نادِنجِ خیابان ونک بساط سنگ فروشی پهن کرده بود.

نزدیک تر رفتم، سطلی آب گل آلود [از خدا که پنهان نیست از شما چرا پنهان، بلکه گِلِ آب آلود!] و یک فرچه داغان وسط بساطش دیدم، معلوم شد گاهی دست در آن سطل فرو برده و سنگی می سابد...

قومی اطراف سنگ فروش خم شده، سنگ ها را وارسی می کردند در همین حین جوانکی کلّه فِر که از هیئت و سکناتش خوب پیدا بود اهل هنر است، با ذوقی عجولانه سنگی برداشته و بعد از ورانداز کردن، دسته ای اسکناس پرداخت. خواست برود که چون در سنگ مجذوب شده بود، چاله را ندید پس سکندری خورد و خلق در اطراف و اکناف سر بجنباندند!

در وانفسای «های سنگ دارم بیا ببین عجب چیزیه...» به این فکر می کردم که یعنی ممکلت اینقدر خراب است که ملت سنگ می فروشند؟ هیچ چیز دیگر جهت فروش یافت نشد برای جوانک دیلاق!؟

.

.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پ.ن : طبیعت را شکانده به قیمتی گزاف می فروشند!

توی ظلمات شب، با نور صفحه گوشی، نوک پا و آهسته میرم سر یخچال، بعد از برانداز کردن بالا تا پایین، روی در یخچال پشت شیشه های مربا و آلوچه خونگی که سال پیش خودم درست کردم، دست می‌برم و شیشه نوشیدنی باربیکن طعم آناناس که یادم نمیاد چه موقع خریدم رو برمی‌دارم.

نفسم رو توی سینه حبس می‌کنم و به آرومی در یخچالو می‌بندم، باز هم نوک پا و با قدم های بلند طوری که اگر کسی ببینه فکر می‌کنه اومدم دزدی، میرم توی اتاقم و تازه متوجه میشم درِ شیشه مثل نوشابه کوکاکولا باید با دربازکن کنده بشه -_-

نا امید نمیشم، نور صفحه گوشی رو می‌ندازم روی دِراوِر و میگردم دنبال چیزی که بتونم در شیشه رو باهاش باز کنم.

بالاخره شونه چوبیم رو می‌بینم و فکر می‌کنم شاید بشه با تو رفتگی روی دسته اش در باربیکن رو باز کنم.

برش می‌دارم و بی صدا تقلا می‌کنم، زبونمو می‌ذارم لای دندونام و مثلا تمرکز می‌کنم تا صدایی در نیاد!

بالاخره تِلِقّی در شیشه شوت میشه اون طرف اتاق، از ترس اینکه نکنه بعداً تیزی لبه فلزیش بره توی پای کسی، شیشه رو می‌ذارم روی دِراور و توی تاریکی خم میشم تا درشو پیدا کنم.

بعد از یه کم کنکاش و دست کشیدن روی زمین پیداش می‌کنم.

درِ فلزی رو می‌ذارم جلو میز کامپیوتر و بی وقفه و عجول باربیکن رو سر می‌کشم، چند قُلُپ میره پایین که تازه می‌فهمم آبغوره بی نمک ننه اس که وقتی فشارش بالا میره ازش می‌خوره!

میگم اگر گلم پژمرده بشه، آبش ندم،

دلم یه « مَتیوُ کاتبِر » میخواد که بشینم با صدای بلند براش کتاب بخونم و اون تمااااام احساس نهفته در کلامم رو بفهمه...

دوست داری سرباز آقا باشی؟

نه، دوست داری خداییش برای یه ثانیه زودتر رخ دادن ظهورش قدم برداری؟

پس بسم الله....

بخون ببین چه خبره!

.

 مهمترین اثر این راهپیمایی جهانی، برطرف کردن موانع ظهور منجی عالم و موعود همه ادیان، حضرت مهدی «اروحنا فداه» است. چنانچه حضرت آیت الله بهجت (ره) در این باره فرمودند: در روایت آمده، وقتی امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ظهور می فرمایند، ندا می کنند: « الا یا اهل العالم ان جدی الحسین قتلوه عطشانا، الا یا اهل العالم ان جدی الحسین سحقوه عدوانا= ای مردم جهان بدانید که همانا جد من حسین علیه السلام را با لب تشنه کشتند. ای مردم جهان بدانید که همانا جد من حسین علیه السلام را از روی دشمنی پایمال کردند». امام زمان علیه السلام خودش را به واسطه امام حسین علیه السلام به همه عالم معرفی می کنند. بنابراین در آن زمان باید همه مردم عالم، حسین علیه السلام را شناخته باشند. اما الان هنوز همه مردم عالم حسین علیه السلام را نمی شناسند و این تقصر ماست، چون ما برای سیدالشهدا علیه السلام طوری فریاد نزدیم که همه عالم صدای ما را بشنود، پیاده روی اربعین بهترین فرصت برای معرفی حسین علیه السلام به عالم است. 

.

.

.

اینایی که  نوشتم توضیحات استاد [محمد]شجاعی بود.

توی کانال حرکت جهانی اربعین عضو بشید و جهت فعالیت، فایل های توجیهی رو گوش کنید بعد به ادمین ها پیام بدید تا به گروه عملیات سایبری اضافهتون کنند.

لینک سایت اینه ----> منتظران منجی ، یه سری بزنید، تمام کانال های فعال موسسه و استاد هست، آخر همون صفحه هم کانال مربوط به حرکت جهانی اربعین گذاشته شده.

موفق باشید.

التماس دعا

الان که دارم تایپ میکنم و هی میگردم دنبال «پ» روی صفحه کلیدی که بهش عادت ندارم و هی هرچی تلاش میکنم نیم فاصله بین «می» و «کنم» تایپ نمیشه؛ دقیقاٌ همین لحظه آواز کبوتر و غارغار کلاغِ کلافه شده از گرما از توی حیاط، از پشت همین پنجره، میپیچه توی گوشم و حس نوستالوژی 6 سالگی و تنهایی سه چرخه سواری کردن توی پیاده روی خاکی پشت خونهمون توی خیابون البرز، میاد سراغم و تجسم میکنم اون موقعی رو که از گرما و هوای تفتیده تیرماه روی سه چرخه چرت میزدم و توی فکر اینکه اگر چندتا بخوابم بابا میاد؟! چند دور دیگه پیاده رو رو پا میزدم و با تن عرق کرده و دهن خشک شده همونجا یه گوشه روی سه چرخه خوابم میبرد!

دلم میخواد بازم همین الان، موقعی که دارم تایپ میکنم و باااز هم هی میگردم دنبال «پ» روی صفحه کلیدی که بهش عادت ندارم و اینبار دیگه تلاش نمیکنم بین «می» و «کنم» نیم فاصله تایپ کنم، با همین تق تق دکمه های کیبرد، چرت بزنم و به این فکر کنم که اگر چندتا بخوابم بابا میاد؟! یه هو به خودم بیام ببینم خوابم برده و حالا بیدار شدم و بعد از ایییین همه مدت بابا اومده...

پ.ن: بابا، باباست!

        چه زمینیش، چه آسمونیش...

پ.ن تر: به قول قیصرِ جان: "درد، نام دیگر من است" 

آ خدا،

       می شنوی؟

ممنون که قوی تر از وهم و خیالم هستم :)

متشکرم.

اصلا مهم نیست که به "جام" نرسیدیم...

بعععله :)

همین امشب، 

دقیقا وقتی که تمام ماهیچه های دست و پام شل شده بود از هیجان 

و حتی صدای قلبمو می شنیدم و شر و شر عرق می ریختم،

 تنها دعام دیدن شادی هموطنام بود نه رسیدن به جام! 

که آناً گل پنالتی رو زدن بچه ها....

 واااااقعاً از ته دل جیییغ زدم! 

عجب جوونمردانه بازی کردن!

 صد البته که همین سوم شدن توی گروهی به ایییین قَدَری برامون خیلی مهم بود و فهمیدیم ماهم می تونیم با وجود بی انصافی های متعدد فیفا، با تیم های مطرح و ستاره ها هم طراز بشیم! 

پ. ن: مشکلات و گرفتاری همیشه هست، فقط با زبون آوردن و بزرگ نماییش، این ماییم که به خودمون تلقین ضعیف بودن و بدبخت بودن هرچه بیشتر رو می کنیم! 

دیدن نیمه پر لیوان همیشه امید آفرینه! 

الحمدلله لکل شیء 

الحمدلله لکل حال

الحمدلله الذی لا ینسی من ذکره 

"سپاس گزارم از اون خدایی که فراموش نمی کنه بنده اش رو در اون حال که داره خدارو یاد می کنه" 

الهی که همیشه از ته دل بخندید :)