بیخودی از آدم ها دلسرد نمیشیم که!
اتفاقا چون بلد نیستیم خودمون رو چطور باید تربیت کنیم، از هر کسی ناراحت میشیم و به دل میگیریم و به کودک عزیز روان اجازه خمودگی میدیم.
به اصطلاح این ماییم که باید حساسیت ها رو در خودمون کنترل کنیم.
از آدم ها بدمون میاد چون یاد نگرفتیم باید از (عمل بدِ آدم ها) بدمون بیاد و در مقابل برای اینکه نفس خیال نکنه خیلی شاخه، بازم باید گذشت کردن و ندید گرفتن (تغافل و تجاهل) رو یاد بگیریم...
وقتی بلد نیستیم از آدم ها ناراحت نشیم، تهش میدونی چی میشه؟ کم کم درونمون سیاه میشه، قلب به طور اتوماتیک میره روی حالت اِدبار (رو برگردوندن) و حالا هی دست و پا میزنیم و نمیفهمیم چرا از فلانی اینقدر بدمون میاد؟!
- جمعه ۴ مرداد ۹۸
